Preparaty "Dr.Nona" jako przykład systemowej terapii antyoksydacyjnej

Wolny rodnik to molekuła, atom lub grupa atomów, które na ostatniej powłoce elektronowej mają jeden niezwiązany elektron. Aktywne formy tlenu uczestniczą w procesach metabolicznych w komórkach głównie tam, gdzie zachodzą reakcje tlenowe i mają różnorodne działanie fizjologiczne. Według precyzyjnego określenia A.Comforta, wolny rodnik to niezwykle aktywny agent chemiczny, gotowy połączyć się z czym popadnie i z kim popadnie, posiadający niezwykle wysoką zdolność utleniania i moment magnetyczny.

Procesy utleniania przy udziale aktywnych form tlenu, przy niskiej intensywności, są normalnymi procesami metabolicznymi. Regulują one regenerację fosfolipidów i przepuszczalność błon komórkowych, aktywizują immunoglobuliny i enzymy. Uczestniczą w biosyntezie progesteronu, steroidów, hormonów tarczycy, leukotrienów, tromboksanu A i protrombiny oraz w regulacji metabolizmu tkanki łącznej, proliferacji fibroblastów, syntezie i rozpadzie kolagenu i tryptofanu, metabolizmie żelaza (R.A. Greenvald 1991, Monkada S.Et. al. 1991, C. Nathan 1992). Aktywne formy tlenu uczestniczą również w regulacji napięcia naczyń, w reakcjach komórkowego i hormonalnego układu immunologicznego, fagocytozy, stymulują proliferację komórek immunokompetentnych, aktywizację i migrację leukocytów.

Tak więc, wolne rodniki w małych ilościach są normalnymi metabolitami komórkowymi. Jednak w dużych ilościach, przewyższających wartości fizjologiczne, wszystkie te związki są bardzo toksyczne dla wszystkich układów i na wszystkich poziomach, od molekularno-komórkowego do całego organizmu.

Aktywne formy tlenu - wolne rodniki - zdolne są do rozbicia dowolnego związku węglowodorowego i z łatwością niszczą związki wysokomolekularne; kwas hialuronowy, proteoglikany, kolagen, immunoglobinę, methemoglobinę, przekształcają hemoglobinę w methemoglobinę, uszkadzają białka i lipidy błon komórkowych oraz kwasów nukleinowych, hamują działanie enzymów, zmieniają strukturę hormonów i ich receptorów przekształca oksyhemoglobinę w methemoglobinę.

Rezultatem reakcji aktywnych form tlenu z cząsteczką DNA jest strukturalna modyfikacja zasad azotawych, co prowadzi do fragmentacji tego polimeru i jest przyczyną aberacji chromosonów i mutacji szeregu genów. Szczególnie wrażliwe na działanie wolnych rodników są podstawowe aminokwasy: histydyna, tryptofan, metionina, tyrozyna, cysteina.

Najbardziej reaktywnym i toksycznym jest rodnik hydroksylowe (HO), którego podstawowym źródłem jest reakcja Fentona z udziałem metali o zmiennej walencyjności, jak również wpływ promieniowania jonizującego w procesie radiolizy wody.

Nadmiar wolnych rodników wywołuje stan stresu oksydacyjnego, charakterystycznego nie tylko dla stanów chorobowych, ale powstającego także podczas intensywnych obciążeń fizycznych i psychoemocjonalnych, przemęczenia, a także w procesie starzenia się organizmu.

Teoria ta (D.Harman 1995) wyjaśnia szeroki krąg procesów patologicznych związanych ze starzeniem się: choroby serca i naczyń krwionośnych (niedokrwienna choroba serca, zawał mięśnia sercowego, zrostowe zapalenie błony wewnętrznej tętnic, zwłóknienie tętniczo-włosowate), starcze dysfunkcje mózgu (choroba Alzheimera, skleroza rozsiana, choroba Parkinsona, pląsawica Huntingtona), immunodepresja, kancerogeneza.

Według Harmana (1995) u podstawy patogenezy choroby - systemowy toczeń rumieniowaty - jest uszkodzenie przez wolne rodniki kwasów nukleinowych komórkowego DNA. według N.A.Bieliakowa 1993, J.A.Eriuchina 1997, B.J.Szanina 1995, wolne rodniki mają znaczący wpływ na patologie oskrzeli i płuc (rozedma, astma, bronchit, zapalenie płuc, zespół chorego w stanie krytycznym, kolageneza układowa), a w wielu przypadkach są źródłem patogenezy wielu przewlekłych chorób wątroby, układu żołądkowo-jelitowego (nadżerki, wrzody, diskineza, niedobory enzymatyczne, procesy nowotworowe). Wolne rodniki i produkty utleniania lipidów wykazują bezpośrednie działanie na organy wewnętrzne po ciężkich urazach i rozległych oparzeniach (B.J.szanin 1995, J.A.Eriuchin 1997, B.A.Paramonow 2000), przy chorobach wirusowych i infekcyjnych oraz przy ostrych i przewlekłych porażeniach popromiennych (W.F.Magira 2002).

Na podstawie rozpatrzonych właściwości wolnych rodników i procesu organicznego utleniania, można stwierdzić, że obrona organizmu przed ich działaniem toksycznym, czyli podtrzymywanie hemostazy, jest jednym z najważniejszych zadań.

Układ biochemiczny dzieli się na specyficzny i niespecyficzny. Specyficzny system antyoksydacyjny jest nastawiony na zniszczenie wolnych rodników i produktów ich dalszych przemian. Do tego systemu należą specjalne enzymy zlokalizowane wewnątrz komórki: superoksydysmutaza, katalaza, glutationzależne peroksydazy, transferazy. W normalnych warunkach stężenie antyoksydantów enzymatycznych jest względnie stałe, w małym stopniu zależne od płci, obniża się z wiekiem i drastycznie spada w stanach krytycznych. Takie metale jak miedż, cynk, mangan, żelazo i inne są stabilizatorami tych enzymów.

Na zewnątrz komórki funkcję obronną przed wolnymi rodnikami i produktami utleniania lipidów wypełniają nieenzymatyczne, niskomolekularne antyoksydanty rozpuszczalne w tłuszczach lub w wodzie. Do nich należą witaminy A, C, D, E, K, F, ubichinion, tryptofan, fenyloalanina, flawonidy, karoten, karotenoidy, glutation, cysteina, metionina.

Kwas askorbinowy (witamina C) przewyższa wszystkie antyoksydanty plazmatyczne pod względem zdolności zapobiegania inicjacji oksydacji lipidów. Wiadomo, że kwas askorbinowy z trudem przechodzi przez błony komórkowe; formą w jakiej może być transportowany jest kwas dehydroaskorbinowy. W określonych warunkach (wahania pH, zmiana oksygenacji krwi, nierównowaga jonów miedzi i żelaza), kwas ten przejawia wyraźne właściwości oksydacyjne i aktywnie inicjuje reakcje utleniania lipidów. Dla stabilizacji aktywności antyoksydacyjnej niezmiernie ważna jest obecność selenu w plazmie krwi. Obok wyżej wymienionych układów buforowych w obronie przed oksydacją płynów śródustrojowych, ważną rolę odgrywa szereg białek plazmatycznych, takich jak: celuloplazmina, transferryna, laktoferryna. Synteza tych białek odbywa się w hepatocytach.

Można więc stwierdzić, że stan zdrowia lub choroby w dużym stopniu jest określony przez optymalne współoddziaływanie pomiędzy zregenerowanymi, a utlenionymi formami układu antyoksydacyjnego, a wahania w jedną lub drugą stronę wywołują powstanie patologii.

• jako aktywacja endogennych enzymatycznych systemów antyoksydacyjnych
• jako dostarczenie zewnętrznych antyoksydantów

Efektywność preparatów Dr.Nona International Ltd. jest uwarunkowana zawartością takich składowych jak: Halo-Complex zawierający naturalne antyoksydanty, enzymy, alfa - tokoferol, beta - karoten, kwas askorbinowy, kwas pantotenowy, roślinne substancje aromaterapeutyczne, nienasycone kwasy tłuszczowe jak również takie mikroelementy jak: selen, cynk, miedź, mangan, potas, wapń, molibden, kobalt, żelazo, fluor, jod, azot, fosfor, siarka, chlor oraz podstawowe aminokwasy (metionina, cysteina). BOMK działa zarówno wewnątrz komórki jak i w przestrzeni międzykomórkowej. Hamuje on tworzenie się wolnych rodników, przechwytując i dezaktywując wolne rodniki inicjujące utlenianie. Likwiduje tym sposobem zaburzenia na poziomie komórkowo-molekularnym.

To wyjaśnia wysoką skuteczność preparatów "Dr.Nona" w walce ze stresem oksydacyjnym dowolnej etiologii (S.P.Jarmonienko, N.Kuchina, 2002).

Efektywność tych preparatów polega również na prostocie stosowania. Praktycznie każdy człowiek nie zmieniając swego trybu życia, może w pełni przywrócić swoje zdrowie. Seria szamponów, pasta do zębów, maseczki iłowe, szeroki wybór kremów, sole z Morza Martwego, cały arsenał biologicznie aktywnych suplementów spożywczych, nie tylko wspaniale pielęgnuje nasz organizm, ale każdego dnia chroni nas przed agresywnym wpływem środowiska, jest profilaktyką chorób onkologicznych i innych.